اربعین هم مقدمه تحقق تمدن نوین اسلامی و هم تصویر کوچکی از آن است

حمیدرضا ترقی، عضو شورای مرکزی حزب مؤتلفه اسلامی، در گفت‌وگو با خبرنگار ایکنا درباره مؤلفه‌های قدرت راهپیمایی اربعین و ظرفیت‌های این پدیده به مثابه یک منبع قدرت نرم گفت: اولین مؤلفه قدرت نرم اربعین، معنویت این مراسم است که سرشار از عشق به امام حسین(ع) و ایثار و فداکاری آن امام در حماسه عاشوراست. دومین عامل قدرت‌آفرین این مراسم، پیام آزادگی امام حسین(ع) است که برای همه آزادی‌خواهان جهان جذابیت دارد و می‌تواند به مثابه یک موتور محرکه برای جنبش‌های آزادی‌خواهانه و عدالت‌طلبانه عمل کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تأثیر اربعین بر تقویت تفکر مقاومت

وی اظهار کرد: مؤلفه سوم، قدرت وحدت‌آفرینی راهپیمایی اربعین بین مذاهب و ادیان مختلف به ویژه شیعیان و مسلمانان است که موجب روابط نزدیک و صمیمانه جمعیت عظیمی از انسان‌ها شده و اختلافات آن‌ها را حول محور عشق به امام حسین(ع) به حاشیه برده و ظلم‌ستیزی و مقاومت را به متن روابط انسانی آورده است.

ترقی نقش فرهنگ حسینی در تقویت مقاومت اسلامی در منطقه را چهارمین مؤلفه قدرت نرم اربعین دانست و گفت:. تأسی مقاومت به امام حسین(ع) و فرهنگ عاشورایی یکی از عوامل پیشران و برتری‌دهنده محور مقاومت در جبهه‌های جنگ علیه جریانات تکفیری و تروریستی، صهیونیستی و استکبار جهانی بوده است و الگوگیری از امام حسین(ع)‌ در افزایش توان محور مقاومت در طی سال‌های اخیر نقش به سزایی داشته که پیروزی‌های متعدد حزب‌الله لبنان و حماس بر رژیم صهیونیستی و ریشه‌کن شدن داعش از نمونه‌های بارز تأثیر فرهنگ عاشورا بر افزایش توان این محور است و امروز هم در جبهه نبرد یمن این مسئله کاملا مشهود است.

روابط کاملا انسانی مردم؛ عامل جذب محققان و پژوهشگران به مطالعه پدیده اربعین

این کارشناس مسائل سیاسی ابراز کرد: پنجمین مؤلفه قدرت اربعین، روحیه ایثار، محبت و همدلی است که در طول مسیر راهپیمایی اربعین تجلی پیدا می‌کند و دقیقا نمادی از دوران حکومت امام زمان(عج) را به نمایش می‌گذارد که مردم نسبت به هم بدون هیچ شائبه‌ و غرضی و در راه خدا و امام حسین(ع) محبت می‌کنند و همه هستی خود را در طبق اخلاص می‌گذارند که این نوع رابطه و تعاملات انسانی در هیچ جای دنیا مثل و مانند ندارد و به نوعی یک معجزه است و همین برای محققان و پژوهشگران از ملیت‌ها و ادیان مختلف جاذبه فوق‌العاده‌ای ایجاد کرده و می‌تواند عامل علاقه و پیوند آن‌ها به امام حسین(ع) نیز شود.

ترقی آخرین مؤلفه قدرت راهپیمایی اربعین را حضور یک جمعیت وسیع بدون دخالت دولت‌ها خواند و گفت:این مراسم کاملا مردمی است و در هیچ جای دنیا چنین حضور مردمی قابل مشاهده نیست و این ظرفیتی است که از اسلام در دل عاشقان اهل بیت(ع) قرار داده شده که می‌توانند حتی بهتر از مراسم حج این جمعیت بیست میلیونی را اداره و مدیریت کنند.

نسبت اربعین و تمدن نوین اسلامی

عضو شورای مرکزی حزب مؤتلفه اسلامی درباره ظرفیت‌های اربعین در تحقق تمدن نوین اسلامی گفت: مراسم اربعین در واقع جلوه‌ای از تمدن اسلامی است. نوع رفتار و معاشرت مردم با همدیگر، فداکاری و ایثار مردم نسبت به هم، معنویت حاکم بر این جریان، انگیزه‌های معنوی و اخلاص مردم نمایش تمدن اسلامی در یک مقیاس کوچک‌تر است.

وی تصریح کرد: اگر ابعاد مختلف این مراسم از مدیریت، خدمات‌دهی و تأمین نیازهای رفاهی مردم توسط خودشان تا توجه به اخلاقیات، حسن رفتار و روحیه تعاون و ایثارگری بررسی شود می‌تواند تصویری از این تمدن بزرگ را برای جهانیان به نمایش بگذارد.

ترقی بیان کرد: اگر این مراسم به منزله مقدمات الگوی تمدن نوین اسلامی مورد تجزیه و تحلیل قرار بگیرد و نخبگان و پژوهشکده‌ها بر روی آن مطالعه کنند می‌توانند این پدیده را در پاسخ به کسانی که از دنیای اسلام طلب الگو می‌کنند، ارائه داده و بیان کنند که به عنوان مسلمان چنین جامعه‌ای را به منزله الگو مدنظر داریم و می‌خواهیم به سمت چنین جامعه و مناسبات اجتماعی در تمدن نوین اسلامی حرکت کنیم.

این کارشناس مسائل سیاسی اظهار کرد: به عبارتی اربعین و تحولات انسانی رخ‌داده در آن می‌تواند آنچه مطمح نظر ما از تمدن نوین اسلامی است را برای بشریت تشنه جامعه عادلانه، آزاد و انسانی قابل درک و فهم کند. لذا اربعین هم مقدمه تحقق تمدن نوین اسلامی است و هم تصویری از آن در مقیاس و ابعادی کوچک‌تر.

گفت‌وگو از مهدی مخبری

انتهای پیام

منبع: ایکنا

کلیدواژه: راهپیمایی اربعین تمدن نوین اسلامی قدرت نرم وحدت مقاومت ایکنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iqna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۳۹۷۰۶۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

امام صادق (ع) در پی کسب و حفظ قدرت با هر شرایطی نبود

بنی‌عباس در آغاز کار به امام صادق (ع) پیشنهاد پذیرش خلافت دادند اما حضرت خلافتی که از مسیر بنی عباس و آدم‌کشی، جنایت، دروغ و خدعه به دست بیاید را نپذیرفت. این یکی از تفاوت‌های ائمه با دیگران است که دنبال این نیستند که تحت هر شرایطی به قدرت برسند. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم سعید طاووسی مسرور، عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی، در نشستی با عنوان «امام صادق(ع) و مسئله حکومت» طی سخنانی افزایش تعداد شیعیان در زمان امام صادق (ع) و سیره آن حضرت در مواجه با قیام‌های آن دوران پرداخت.

بخش‌هایی از سخنان این استاد دانشگاه را می‌خوانید:

ولادت امام صادق(ع) در سال 80 هجری و شهادت ایشان در سال 148 هجری رخ داد. از سال 83 تا 132، مصادف با دوره بنی امیه و خلفای ستمگری است که البته بعد از هشام، بنی امیه دچار ضعف شده و در سال 132، بنی امیه با کشته شدن مروان حمار ساقط می‌شود.

نکته مهم این است که دوره ضعف بنی‌امیه برای امام صادق (ع) بسیار مغتنم بود چون آنها دیگر نمی‌توانستند فشار زیادی به امام بیاورند لذا امام صادق(ع) هم از سقوط بنی امیه و هم تثبیت بنی عباس، نهایت استفاده را کردند چون فرصت ارزشمندی برای ایشان رخ داد.

گسترش مکتب شیعه در دوران امامت امام صادق (ع)

در زمان امام صادق(ع) تعداد شیعیان زیاد شد در حالی‌که این تعداد مثلاً در زمان امام حسن (ع) کم بود تا جایی که فرزندان آنها حتی امکان ازدواج با شیعه را نداشتند. بنی عباس، سال‌ها از هر راهی حتی راه‌های غیرشرعی و خدعه و نیرنگ استفاده کردند تا بتوانند بنی‌امیه را کنار بگذارند. آنها از روایات نبوی نیز سوء استفاده می‌کردند و حتی شروع به کشتار سادات کردند.

بنابراین لازم است این دشمنان اهل بیت (ع) را به خوبی بشناسیم که البته افراد بی‌سوادی نبودند و بسیاری از آنها از جمله مهدی، هادی و هارون، محدث بودند و برخی از آنها با علما مناظره می‌کردند.

 

کار قرآنی در شمار مبارک‌ترین کارهای اسلامی و جهادی است

 

بنی‌عباس، موقع روی کار آمدن به امام صادق (ع) پیشنهاد پذیرش خلافت دادند اما امام(ع)، خلافتی که از مسیر بنی عباس و از راه آدم‌کشی، جنایت، دروغ و خدعه به دست بیاید را نمی‌تواند بپذیرد چون اگر پیشنهاد آنها را می‌پذیرفت چه جوابی در قبال تاریخ داشت؟ این از تفاوت‌های ائمه ما با دیگران است که قدرت برای آنها موضوعیتی ندارد و دنبال این نیستند که تحت هر شرایطی به قدرت برسند و آن را حفظ کنند.

اگر امام حسن (ع) صلح کرد به این دلیل بود که اگر چنین کاری انجام نمی‌داد تشیع از بین می‌رفت هرچند که برخی از افراد، او را به خوار کردند شیعیان متهم کردند اما این سیاستی مثبت از جانب ایشان بود. بنابراین نباید سیاسی‌کاری به معنای منفی انجام دهیم چراکه واقعیت این است که خلافتی که از مسیر بنی‌عباس به دست بیاید مشروع نیست. از سوی دیگر مردم آماده پذیرش چنین چیزی از جانب امام صادق (ع) نبودند.

قیام‌‌های سادات حسنی علیه عباسیان

بنده تعجب می‌کنم که سر کلاس درس، برخی دانشجویان می‌گویند در چنین شرایطی هدف وسیله را توجیه می‌کند اما شهید بهشتی می‌گوید، با استفاده از پلکان حرام، کسی به پشت بام حلال نمی‌رسد. مطلب دیگر اینکه قیام‌‌های سادات حسنی علیه عباسیان را در آن دوران شاهد هستیم که می‌گفتند اینها دروغ گفتند و خدعه و نیرنگ به کار بردند و اسم اهل بیت(ع) را آوردند و عنوان ما را غصب کردند بنابراین قدرت باید در دست خاندان علی باشد نه آل عباس. البته امام صادق(ع) در قیام‌های محمد نفس زکیه و برادرش ابراهیم شرکت و همراهی نمی‌کند.

 بعد از واقعه عاشورا، برخی گمان کردند تنها درسی که می‌شود از حسین بن علی(ع) گرفت فقط مبارزه مسلحانه است که زیدیه نمونه بارز آنهاست اما مگر امام حسین (ع) در تمام زندگی‌اش فقط قیام مسلحانه داشته است؟ این انسان، 57 سال عمر کرد و بیست سال از آن را در صلح با معاویه بود.

چه کسی گفته است در هر شرایطی باید قیام کرد؟ ما باید ببینیم آیا چنین قیامی، نتیجه‌ای در پی دارد؟ امام حسین(ع) وقتی مشاهده کرد خلافت در حال تبدیل به سلطنت است قیام کرد و شهید شد. بنابراین مسیری که ائمه ما رفتند ادامه فکر و فرهنگ و معرفت حسینی بود اما مسیری که زیدیه در پیش گرفت این بود که در هر حالی باید قیام کرد و این منطقی نیست لذا امام صادق(ع) قیام زید را تأیید نکرده است.

 

اسرار موفقیت امام صادق (ع) در تقویت بنیان‌های وحدت امت اسلام

 

پشتوانه معرفتی در قیام‌ها

خط امام در آن زمان خط قیام نبود در حالی‌که زیدیه می‌گفتند امامی که در خانه بماند و درس بگوید به درد نمی‌خورد. آنها می‌گفتند جعفر بن محمد، اعتقادی به جهاد ندارد در حالی‌که امام صادق(ع) می‌گفتند من به جهاد اعتقاد دارم اما علم خودم را در کنار جهل آنان نمی‌گذارم. در قیام فخ در زمان امام کاظم(ع)، یکصد سید به شهادت رسیدند اما آیا در مکه و در حرم خدا، کسی قیام می‌کند آن هم در مقابل لشکر عباسی؟ بنابراین قیام‌های بدون معرفت، کور و بی‌هدف و سطحی، اثری در پی ندارد.

زمانی که زیدیان وارد قیام شدند از نظر فقهی وابسته به مکتب ابوحنیفه شدند. خود زید می‌گفتند امام صادق (ع) فقط در احکام، امام ماست. آنها در کلام یعنی عقاید نیز وابسته به معتزله شدند چون باز هم از اهل بیت(ع) فاصله گرفتند. پشت هر قیامی باید یک معرفت باشد مثلاً انقلاب اسلامی بر اساس پشتوانه معرفتی ولایت فقیه شکل گرفت لذا موفق شد.

فرض کنید اگر شرایط مهیا بود و امام صادق(ع) در دوران پس از بنی‌امیه به خلافت می‌رسید آن وقت چه اتفاقی می‌افتاد؟ در روایت شریفی از امام صادق آمده است بنی امیه و بنی عباس نمی‌خواهند دین را در جامعه رواج دهند. حال آیا امام صادق اگر به قدرت می‌رسید می‌توانست با استفاده از همان روش‌ها، دین را در جامعه ترویج کند؟ در این صورت چه تفاوتی بین امام صادق (ع) و بنی امیه وجود دارد؟ شیخ صدوق در کتاب شریف «الخصال» این حدیث را نقل کرده است و نکات مهمی هم در آن وجود دارد.

گفته شده آنهایی که بالاترند باید بر آنهایی که پائین‌تر هستند آسان بگیرند و با مدارا رفتار کنند. سپس به این داستان اشاره می‌شود که شخصی مسلمان می‌شود و سپس دوست مسلمانش به او می‌گوید برویم نماز صبح بخوانیم و پس از نماز می‌گوید حالا تعقیبات نماز را بخوانیم، سپس شروع به مباحثه می‌کنند تا اینکه نزدیک نماز ظهر و عصر می‌شود، این روند ادامه پیدا می‌کند تا اینکه نوبت به نماز مغرب و عشاء می‌شود. طرف ناراحت می‌شود و می‌گوید این چه دینی است که شما دارید؟

امام صادق (ع) می‌گوید این گونه نکنید چون باعث می‌شود مردم از دین زده شوند. این کاری است که بنی امیه انجام داده و با شمشیر با مردم سخن می‌گفتند اما ما نباید تصویری خشن از اسلام به نماش بگذاریم. در سکانس آخر فیلم «محمد رسول الله» از مصطفی عقاد که مربوط به فتح مکه است ابوسفیان می‌گوید این پیروزی از قلب‌ها وارد شد نه از دیوارها.

انتهای پیام/