امام حسین (ع) درخت اسلام را آبیاری و زینب (س) آن را بارور کردند

حجت الاسلام مطهری با بیان اینکه نام حضرت زینب (س) پیوند ناگسستنی با قیام عاشورا دارد گفت: امام حسین (ع) درخت دین مبین اسلام را آبیاری و حضرت زینب (س) آن را بارور (رسیدگی) کردند.

به گزارش خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، حضرت زینب (س) پنجم جمادی‌الاول سال پنجم هجری، در مدینه و پس از امام حسین(ع)، متولد شده‌اند، بر اساس روایات متعدد، نام‌گذاری این بانوی گرامی توسط پیامبر اسلام(ص) صورت گرفت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

گفته شده است که جبرییل از سوی خداوند این نام را به پیامبر (ص) رسانده است. در کتاب «الخصائص الزینبیة» آمده است که پیامبر(ص) او را بوسید و فرمود: «حاضران امّتم، غایبان را از کرامت این دخترم زینب آگاه کنند؛ همانا او مانند جده‌اش خدیجه است.معروف‌ترین نام وی زینب است که در لغت، به معنای «درخت نیکو منظر وخوشبو» آمده، و معنای دیگر آن «زینت پدر» است لذا در این خصوص با حجت الاسلام  والمسلمین «حمید رضا مطهری» عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی گفت و گویی انجام دادیم که در ادامه تقدیم حضورتان می شود.

 

حضرت زینب (س) چه نقش و جایگاهی درترویج فرهنگ شیعه داشتند؟

بدون شک نام حضرت زینب (س) پیوند ناگسستنی با قیام عاشورا دارد و بدون توجه به این جریان، شناخت و معرفی زندگی این بانوی بزرگوار امکانپذیر نبود، اگر قیام امام حسین (ع) را عامل ماندگاری اسلام (تشیع) بدانیم، بی تردید یکی از مهمترین فاکتورهای تاثیرگذار در این قیام، حضرت زینب (س) است و این بانوی بزرگوار نقش بی بدیلی در تحقق اهداف قیام امام حسین (ع) داشتند. در واقع به تعبیری امام حسین (ع) درخت دین مبین اسلام را آبیاری و حضرت زینب (س) آن را بارور (رسیدگی) کردند و با توجه به اینکه این بانوی بزرگوار اسلام یک سلسله اقداماتی در جریان قیام وهمچنین بعد از شهادت امام حسین (ع) داشتند، نشان می دهد که حضرت زینب (س) سخنرانی ها و اقدامات خود را متناسب وویژه هر شهر و مکانن به صورت حساب شده و دقیق انجام می دادند، یعنی در شام به یک شکل و در مدینه و کوفه به شکل دیگری سخنرانی می کردند، مردم کوفه، حضرت را می شناختند و نیازی به معرفی نبود برهمین اساس ایشان سخنان خود را با مفهوم بی وفایی وعدم پایبندی به عهد و پیمان  مردم این شهر مطرح کردند و فرمودند، شما افرادی بودید که پیمان بستید ولی آن را نقض کردید و با این نقض پیمانتان، چه جگری از رسول خدا سوزاندید به گونه ای که بعد از شنیدن سخنان حضرت زینب (س)، مردم کوفه متحول و از کرده خود پشیمان و سرخورده می شوند.

 

وقتی ابن زیاد از روی شماتت به حضرت زینب (س) گفت، دیدی که خداوند با برادر و خاندانت چه کرد ایشان چه جواب دندان شکنی به ابن زیاد دادند؟

وقتی ابن زیاد خطاب به حضرت زینب (س) می گوید، کار خدا را با برادرت چگونه دیدی؟ حضرت با وجود تمام سختی هایی که در واقعه عاشورا متحمل شده بودند فرمودند: من چیزی جز زیبایی و نیکویی ندیدم، آنها گروهی بودند که خداوند، شهادت را برایشان مقرر کرد و آنان نیز به آرامگاه خویش شتافتند، در آن روز بنگر چه کسی پیروز خواهد بود ای پسر مرجانه، مادرت به عزایت بنشیند. ابن زیاد با شنیدن این سخنان خشمگین شد و حضرت را تهدید به کشتن کرد که در این میان افرادی مانع می شوند،یعنی این بانوی بزرگوارهیچ گاه در مقابل دشمن احساس کمبود و شکست نکردند.

 

سخنان حضرت زینب (س) در مجلس یزید (شام) نیز بسیار دقیق،روشنگرانه، متین و استوار بود. مجلسی که یزید برای نشان دادن پیروزی خود به شامیان ترتیب داده بود، شامیانی که اهل بیت پیامبر اکرم (ص) را نمی شناختند،حضرت در این مجلس فرمودند: راست گفت خدای سبحان که فرمود،سزای کسانی که مرتکب کار زشت شوند، زشتی است؛ به نوعی به شامیان و حاضران مجلس فهماند که این کسی که برکرسی خلافت تکیه زده، کسی است که پیامبر اکرم(ص) پدران او را که مستحق مجازات بودند وهمه انتظار مجازات از پیامبر(ص) در مورد آنها داشتند، آنها را مجازات نکردند و آزادشان کرد «امن العدل یابن الطلقاء تخدیرک اماء ک و نساءک و سوقک بنات رسول الله سبایا؟» آیا این از عدالت است ای فرزند بردگان آزاد شده (رسول خدا) که تو، زنان و کنیزگان خود را پشت پرده نگه داری ولی دختران رسول خدا اسیر باشند؟ پرده حشمت و حرمت ایشان را هتک کنی و صورتهایشان را بگشایی، حضرت فرمودند: «اذهبوا الطلقاء» این واژه«الطلقاء» مانند مهری بر پیشانی خاندان بنی امیه نقش بسته بود که مسلمانان در طول صدر اسلام تا زمانی که معاویه بر مسند قدرت قرار می گیرد، تصورشان این بود که نباید حکومت به دست طلقاء برسد اما معاویه با آن اقداماتی که انجام دادند به حکومت رسید و در اینجا حضرت به مسلمانان یادآوری می کنند، شماهایی که می گفتید «طلقاء» حق حکومت ندارند، الان بر مسند حکومت تکیه زدند؛ دیگر اینکه به یزید یادآوری کردند که آنجا پیامبر چگونه با شما رفتار کرد و شما اینجا چگونه با اهل بیت او رفتار کردید. نکته قابل توجه ای که در سخنان حضرت زینب (س) وجود دارد این است که وی در خاتمه سخنان شان می فرمایند:کسانی که تو را بر گردن مسلمانان حاکم کردند به زودی سزای کار خودشان را خواهند دید. در واقع سخنان حضرت و اقداماتی که انجام می دادند بسیار دقیق و حساب شده بود.

 

حضرت زینب (س) چگونه در آن شرایط نامناسب از بیماران وکودکان هم حمایت و حفاظت می کردند؟

نکته قابل توجه به مناسبت میلاد حضرت زینب (س) که روز پرستار نامگذاری شده این است که هیچ کس در کربلا به اندازه این بانوی بزرگوار داغ  ندیده و مصیبت نکشیده بودند اما با این حال در همان شرایط  سخت و نامناسب کربلا، ملجا و مأوای همه مردم بود از کاروان اهل بیت (ع) حفاظت می کردند، اگر برای هر کدام از زنان مشکلی پیش می آمد، حضرت آنها را دلداری و پرستاری می کردند و با توجه به این که امام سجاد(ع) در کربلا به شدت مریض بودند. بنابراین نمی‌توانست در جنگ شرکت کند  و نیاز به پرستار داشت، حضرت زینب(س) پرستاری آن حضرت را بر عهده داشت و در مجلس ابن زیاد نیز دفاع سرسختانه حضرت، از امام سجاد (ع) مانع از به شهادت رساندن امام توسط ابن زیاد شد لذازینب(س) علاوه بر حفاظت از جان امام سجاد(ع) می‌بایست از اطفال و فرزندان قافله اسیران نیز محافظت کند در واقع آن روحیه پرستاری و حمایت از خاندان مصیبت دیده پیامبر اکرم (ص) تا بازگشت به مدینه ادامه دارد و نهایتا بعد از بازگشت به مدینه  در مدت کوتاهی این بانوی بزرگوار با تحمل رنج و سختی های زیاد دار فانی را وداع می گویند.

 

همسر حضرت زینب (س) چه کسی بوده است ؟

همسر حضرت زینب (س) عبدالله بن جعفر طیار است که پدرش جعفربن ابی طالب پسر عموی پیامبر(ص) در جنگ موته  به شهادت رسیدند، پیامبر (ص) ایشان چهار فرزند به نام های جعفر،اکبر محمد و عون داشتند که محمد و عون در کربلا به شهادت رسیدند.

 

 

 

پایان پیام/35

منبع: شبستان

کلیدواژه: ترویج فرهنگ شیعه قیام عاشورا بانوی بزرگوار سخنان حضرت حضرت زینب امام حسین ابن زیاد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۴۰۱۲۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سیره و روش امام صادق(ع) تعامل با اهل سنت بود

حجت الاسلام و المسلمین لطف الله اشراقی استاد سطوح عالی حوزه علمیه قم در گفتگو با خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری تقریب ارتباط مسالمت آمیز حضرت صادق(ع) با اهل سنت را از سیره ایشان دانست و اظهار داشت: امام صادق علیه السلام دستوراتی به رهبران مذاهب اسلامی داشتند، از جمله این دستورات به احترام متقابل به یکدیگر ، شرکت در تشییع جنازه یکدیگر و عیادت مرضای همدیگر بروید و تقابل نداشته باشید، ایشان به عنوان منادی وحدت مذاهب اسلامی مطرح هستند و در آن برهه زمان در بین حکومت بنی امیه و بنی عباس ، علوم فقه ،تاریخ و علوم اسلامی در رشته های متفاوت بیان نمودند و باعث شد مسلمانان مرکزیتی برای وحدت داشته باشند و امام صادق علیه السلام را به عنوان یک شخصیت علمی و با تقوا و فرزند پیامبر اسلام صلوات الله علیه قبول داشته باشند و منشاء وحدت و تقریب لحاظ کنند.

وی افزود: امام صادق علیه اسلام می فرمایند: " لولانا ما عرف الله"اگر ما اهل بیت نبودیم ، خداوند شناخته نمی شد، "لولانا ما عبد الله" اگر ما نبودیم ، عبادت خداوند انجام نمی گرفت و این ویژگی در مقام اهل بیت و به خصوص امام صادق علیه السلام وجود داشت که مذهب جعفری و حقائق علوم آل محمد صلوات الله علیهم اجمعین را رواج داند.

حجت الاسلام اشراقی بیان کرد: سیره ایشان در ارتباط با تعامل با اهل سنت ، ایجاد ارتباط مسالمت آمیز به عنوان برادران دینی بوده است و  از صفات بارز امام صادق علیه السلام بصیرت شناسی و جبهه شناسی با نگاه فراجناحی بوده است.

وی ادامه داد: امام صادق علیه السلام در مدینه منوره 4هزار شاگرد در حوزه علمیه خود داشتند که از بین این 4هزار نفر ، 17 نفر با بصیرت و ولایت مدار وجود نداشت، شخصی نزد امام آمد و عرض کرد ، شما با این تعداد شاگرد چرا قیام نمی کنید ، امام فرمود: اگر به تعداد انگشتانم یار داشتم ، قیام می کردم.

وی در پایان خاطرنشان کرد: عبدالله بن ابی یعفور یکی از محدثین و راویان می باشند که بدلیل مریضی مبتلا به شرب خمر بوده است، نزد امام آمد و عرض کرد من مریض هستم و اجازه بفرمائید من شروع کنم به استفاده از مشروب که ایشان فرمودند: خیر ، این شیطانی است که موکل تو شده است و اگر تو اراده کنی او مایوس می شود، او قسم خورد وگفت: "والله لا اشرب من..." و به امام عرضه داشت اگر شما اناری را به نیم کنید و نیمی را حرام و نیمی را حلال بگویید من نیز به همان عمل می کنم زیرا فرمایشات شما از روی هوای نفس نیست و بر مبنای دستورات الهی است؛ ما حوزویان باید با پیروی از امام صادق علیه اسلام ولایت مدار بوده و با نصرت از اهل بیت علیهم السلام در راستای اسلام گام موثر برداریم.
 
انتهای پیام/