حضرت زینب(س) کاری انجام داد که مردان بزرگ از آن ناتوان‌اند

به گزارش خبرنگار مهر، امروز روز میلاد باسعادت حضرت زینب کبری سلام الله علیها پیام آور نهضت عاشورا است.مهمترین امتیاز انسان نسبت به سایر موجودات - حتی ملائکه - دانش و بینش اوست . «وعلم آدم الاسماء کلها ثم عرضهم علی الملائکة فقال انبئونی باسماء هؤلاء ان کنتم صادقین . قالوا سبحانک لا علم لنا الا ما علمتنا انک انت العلیم الحکیم »؛ «سپس علم اسماء [ علم اسرار آفرینش و نامگذاری موجودات] را همگی به آدم آموخت .

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بعد آن ها را به فرشتگان عرضه داشت و فرمود: اگر راست می گویید، اسامی این ها را به من خبر دهید . عرض کردند: تو منزهی . ما چیزی جز آن چه به ما تعلیم داده ای نمی دانیم; تو دانا و حکیمی .»و برترین علم ها، علمی است که مستقیما از ذات الهی به شخصی افاضه شود، یعنی دارای علم «لدنی » باشد . خداوند متعال در مورد حضرت خضر علیه السلام می فرماید: «وعلمناه من لدنا علما» (5) ; «علم فراوانی از نزد خود به او آموخته بودیم .»حضرت زینب علیها السلام به شهادت امام سجاد علیه السلام دارای چنین علمی است، آن جا که به عمه اش خطاب کرد و فرمود: «انت عالمة غیر معلمة وفهمة غیر مفهمة؛ تو دانشمند معلم ندیده و فهمیده ای فهم نیاموخته هستی .»

امام موسی صدر رهبر شیعیان لبنان که پس از درگذشت علامه سیدعبدالحسین شرف‌الدین، رهبری دینی و اجتماعی مردم صور و پس از آن شیعیان لبنان را برعهده گرفت در مقاطع گوناگون و با استفاده از فرصت مناسب‌های دینی و آئینی تلاش می‌کرد ضمن آشنایی طبقات مختلف مردم شیعه لبنانی با اعتقادات دینی و مذهبی، یاری کننده آنها در موج‌های سنگین تبلیغاتی ادیان و مذاهب دیگر باشد. یکی از مناسبت‌هایی که امام موسی صدر اهتمام جدی به گرامیداشت آن داشت، ایامی بود که خاندان عصمت و طهارت منتسب بود.

امام موسی صدر در سخنانی به تببین نقش حضرت زینب(س) در حادثه کربلا و پس از آن می پردازد. آنچه در ادامه می خوانید متن این سخنرانی است:

گذشت ایامی چند از واقعۀ کربلا، باعث فراموش شدن بزرگی مصیبت و عبرت‌آموزی از پیامدهای آن نمی‌شود. واقعیت این است که تأثیر مصیبت پس از وقوع آن، بیشتر از احساس مصیبت، پیش از وقوعش است. افزون بر این، معمولاً پیامدهای ستیز و فداکاری پس از پایان نبرد آشکار می‌شود.

روز عاشورا امام حسین (ع) و مردان همـراهش، حتـی جوانان و پاره‌ای از خردسالان نیز کشته شدند. بنا بر آنچه در کتب تاریخ آمده است، در خیمه‌ها و اهل‌بیت امام حسین (ع)، تنها دو مرد زنده ماندند: شخص اول علی‌بن‌الحسین، امام زین‌العابدین، بود. او بیمار بود و گمان بردند که او در حال احتضار است و عمر او دیری نمی‌پاید. او را رها کردند و نیازی به کشتن او احساس نکردند، زیرا گمان کردند که او خود به‌زودی خواهد مرد.

جـوان دیگـری که بـه شکل شگفت‌انگیـزی از مـرگ نجـات یافت، حسن مثنی، فرزند امام حسن بود. او به‌شدت جراحت دیده بود و در میان کشته‌شدگان بر زمین افتاده بود، بی‌هیچ حرکتی یا نشانی از حیات.

پس از آنکه شعله‌های آتش نبرد فرو نشست و خواستند تا کشته‌شدگان را به خاک بسپارند، او را زنده یافتند، درمانش کردند و، بدین‌ترتیب، او در چادر و میان اسرا ماند. در برخی کتب مقاتل، رویدادهایی از او در مجلس ابن‌زیاد و یزید و، همچنین، در راه آمده است. اما غیر از این‌دو، همه کشته شدند و نقش اصلی برای به سرانجام رساندن رسالت امام حسین، بر دوش حضرت زینب (س) باقی ماند و او این وظیفة دشوار را به بهترین شکل ممکن به انجام رساند.

بی‌شک او به همۀ مصیبت‌هایی که امام حسین (ع) در روز عاشورا به چشم دید، دچار شد و افزون بر آن، مصیبت از دست دادن امام حسین را نیز لمس کرد. اما در ورای این مصیبت‌ها، او وظایفی داشت.

نخستین آن‌ها، پاسداری از عزت امام حسین (ع) و نمایاندن او به عنوان مظهر قدرت بود، نه اینکه او را ناتوان و ترسو و ضعیف نشان دهد. چنان‌که پیش از این گفته‌ام، امام حسین با فداکاری‌های گوناگون یارانش، و با آماده ساختن زن‌ها، خصوصاً حضرت زینب ، برای رویارویی با این مصیبت‌ها، زمینه را برای این مسئله فراهم کرد تا در چهرۀ آنان نشانی از ناتوانی و خواری نمایان نشود و فریاد و ناله و شیون نکنند. این‌گونه مسائل ابداً در کربلا نبود. امام حسین نیز در روز عاشورا بر این امر تأکید داشت، یعنی در روز عاشورا، یاران امام حسین برای مرگ پیش‌دستی می‌کردند. شاعر نیز چنین وصفشان می‌کند:

لَبِسُوا القُلُوبَ عَلَی الدُّرُوعِ کَأنَّما

یَتَهافَتُونَ إلَی ذَهابِ الأنفُسِ

(قلب‌ها را بر روی زره نهاده بودند، گویی برای مرگ از یکدیگر پیشی می‌گرفتند.)

آنان بر مرگ پیشی می‌گرفتند، گویی به برترین جاها و زیباترین آرزوها خواهند رسید.

خاندان حسین (ع) این‌گونه بر یکدیگر سبقت می‌گرفتند و هـرکدام از آن‌ها با اصرار و پافشاری می‌خواست بدون توجه به مرگ و با شجاعت در برابر دشمن، بایستد. این همه هدفمند بوده است، تا در تاریخ روشن شود که راه راست و اثر ایمان و معنای عزت و بزرگی چیست. امام حسین (ع) شخصاً به این مسئله به‌خوبی توجه داشت: همچون ناتوانان در صحنه ظاهر نمی‌شد، بر فرزندان نمی‌گریست، و برای کشته‌شدگان مویه نمی‌کرد و در برابر دشمنان و غم‌ها و مصیبت‌ها ناتوانی نشان نمی‌داد. این سخن معروف را دربارۀ او شنیده‌اید: «فَوَاللهِ ما رَأیتُ مَکسوراً قَطُّ قَد قُتِلَ وَلَدُهُ وَ أهلُ بَیتِهِ، أربَطُ جأشاً وَلا أقوی جناناً مِن الحُسَینِ.» (به خدا سوگند، هرگز شکست‌خورده‌ای را ندیده‌ام که فرزندان و خاندانش کشته شده باشند و او مصمم‌تر و استوارتر از حسین باشد.) در این عبارت آنچه نمایان است، اراده و استواری و روشنایی در چهره و صلابت در موضع است. پس از همۀ این مصیبت‌ها، باز هم‌ همان موضع را، به‌روشنی نزد بانوان در همۀ اوضاع این ایام و مصیبت‌ها، می‌بینیم؛ یعنی موضع قدرت و بی‌توجهی و بی‌اعتنایی به مرگ و جراحت و تشنگی و دشمن.

آنچـه پس از دفـن اجساد سپاه عمـر سعد روی‌ داد، بـرای ما بسنده است. لشکریان عمر سعد، اجساد ناپاک سپاه خودشان را دفن کردند و اجساد امام حسین (ع) و خاندان و یارانش بر زمین ماند. هنگامی که بر آن شدند تا از کربلا به کوفه بروند، خاندان امام حسین و زنان و مادران و خواهران را از کنار قتلگاه و کشته‌شدگان گذارندند، یعنی کوشیدند تا آنچه را در نبرد برای کشته‌شدگان اتفاق افتاده بود، آشکار سازند. چرا این کار را کردند؟ برای اینکه آنچه را امام حسین (ع) بدان می‌اندیشید، بی‌ثمر سازند. امام حسین می‌خواست در زندگی و پس از مرگش نیز با قدرت ظاهر شود، اما آن‌ها می‌خواستند که حسین را پیش و پس از مرگش ناتوان نشان دهند. می‌خواستند زنان را در برابر اجساد بیاورند تا آن‌ها بگریند، غم‌زده شوند، ناله کنند، و عجز و ضعف در آن‌ها ظاهر شود.

این صحنۀ دلهره‌آور را تصور کنید: زنان و فرزندان را در برابر اجساد آورده‌اند. هریک از زنان، برادر یا همسر یا فرزندی در میان کشته‌شدگان دارد، اما گریه نمی‌کند. آن‌ها وظیفه داشتند که از زینب(س) پیروی کنند. حضرت زینب (س) سرور آن‌ها بود، پس در همة امور از او پیروی می‌کردند.

تجربه‌ای شکوه‌مند و تابناک و واقعه‌ای عبرت‌آموز در برابر ماست و درمی‌یابیم همان‌گونه که مرد می‌تواند حسین باشد، زن مسلمان نیز می‌تواند زینب باشد. اگر امام حسین نمونه‌ای است برای قهرمانان و کمالی است برای مردان، زینب نیز نمونه‌ای است برای زنان. آن‌چنان‌که مرد مسلمان می‌تواند قهرمان و مجاهد باشد، زن مسلمان نیز می‌تواند قهرمان و مجاهد باشد.

پشت سر حضرت زینب می‌رفتند. حضرت زینب (س) در جلوی آن‌ها به جسد پاره‌پارۀ امام حسین (ع) رسید؛ جسدی که حتی یک عضو سالم در آن دیده نمی‌شد، اما با این حال، جسد پوشیده از تیر و شمشیر و نیزه و سنگ بود، آن‌چنان‌که چیزی از آن پیدا نبود. نیازی نیست تاریخ این حوادث روشن را به ما بگوید. زینب آمد و نزدیک حسین ایستاد و سنگ‌ها و نیزه‌ها و شمشیرها را کنار زد و با دو دستش جسد امام حسین را بلند کرد و گفت: «اللَّهُمَّ تَقَبَّل مِنَّا هَذا القُربانَ.» (خداوندا، این قربانی را از ما بپذیر.)

این قهرمانـی را تصور کنیـد. حسین (ع) بـرای زینب (س) همه چیز است. بزرگان و قهرمانان و کوه‌ها در برابر این صحنه ناتوان‌اند، اما زینب ابداً چنین نیست: «اللَّهُمَّ تَقَبَّل مِنَّا هَذا القُربانَ.»

با این سخن، حضرت زینب (س) اعلام داشت که این کار به اراده و خواست خودمان بوده است، نه اینکه بر ما تحمیل شده باشد. هیچ کس نگفت بیایید و کشته شوید. هیچ‌کس نگفت که برخیزید و هیچ‌کس از ما این کار را نخواست. ما با آزادی کامل آمدیم و آن را برگزیدیم. آنچه به دست آوردیم، نتیجۀ خواست و ارادۀ خودمان است. ما حسین را برای دین خدا قربانی کردیم و از خدا می‌خواهیم که این قربانی را از ما بپذیرد و چیزهای دیگر اصلاً مهم نیست. چنان‌که وقتی ابن‌زیاد در مجلس خود از او می‌پرسد: «چگونه یافتی آنچه خداوند با برادرت کرد؟» می‌گوید: «ما رَأیتُ إلّا جَمیلاً هؤلاءِ قَومٌ کَتَبَ اللهُ عَلَیهِمُ القَتلَ فَبَرَزوا إلی مَضاجِعِهِم.» (به خدا سوگند، جز زیبایی چیزی ندیدم. آنان مردانی بودند که خداوند مرگ را برایشان مقدر کرده بود و به‌سوی آرامگاه‌شان رفتند.) بی‌شک پس از این موضع حضرت زینب در برابر شهادت سرور کشته‌شدگان و سید شهدا، سایر زنان تکلیف خود را در برابر شهداشان دانستند؛ چراکه هنگامۀ ناله و شیون و اظهار ناتوانی نبود، بلکه زمان قدرت و صلابت بود و باید به جهانیان اعلام می‌شد: ما بدینجا آمدیم و می‌دانستیم چه رخ خواهد داد؛ با آسودگی آن را اراده کردیم و به‌سوی آن گام برداشتیم و تلاش کردیم و از خداوند می‌خواهیم که آن را از ما بپذیرد. و اگر کارزار، بیش از این فداکاری می‌خواهد، ما آماده‌ایم. بنابراین، نقش حضرت زینب (س) این است که رسالت امام حسینع را و حضور عزتمندانه و شرافتمندانه‌اش را در نبرد تمام سازد.

من به آنچه از ناتوانی‌هـا و شیون‌ها و نالـه‌های امـام حسین یا زنان و یا خاندان امام حسین (ع) نقل و خوانده می‌شود، اعتقادی ندارم. به هیچ عنوان به این مسائل اعتقاد ندارم. امیدوارم این مسائل مطرح نشود، چراکه طرح این مسائل، منحرف کردن حرکت امام حسین و مأموریت اوست. هرگز ذره‌ای از نشانه‌های سستی در حسین پدیدار نشد، نه بر او و نه بر یاران و زنانش. این رسالت بزرگی بود که حسین آن را به انجام رساند. و کاری بود که حضرت زینب نیز در میان زنان انجام داد. حضرت زینب (س) نقش مهم دیگری نیز به عهده گرفت و آن چیرگی بر توطئة بنی‌امیه بود. آن‌ها می‌خواستند امام حسین (ع) را بکشند، بی‌آنکه کسی خبردار شود.

پس از آنکه مسلم‌بن‌عقیل به قتل رسید و کوفیان به عهدشان خیانت کردند و بیعت را شکستند، آنان به سپاه ابن‌زیاد پیوستند. بنابراین، کوفه محل دوستداران حسین نبود، بلکه صحنۀ حضور دشمنانش بود. چرا حسین را آزاد نگذاشتند تا وارد کوفه شود؟ علت این کار چه بود؟ برای اینکه امام حسین (ع) بیرون از کوفه کشته شود. حر را با سپاهی فرستادند تا در وسط صحرا مانع پیشروی او شود. سپس او را از کوفه و همۀ مراکز مهم مسلمانان دور کردند تا کشته شود و کسی آگاه نشود. این نقشۀ آنان بود و برای همین بود که همۀ مردان را کشتند. دربارة امام سجاد گفتند که او را بکشید و کسی را از این خاندان زنده نگذارید.

تلاش آنان بر این بود. می‌گفتند که در صحرا توفان‌ها می‌آید و شن‌ها را با خود می‌برد و اجساد را می‌پوشاند و هیچ‌کس خبردار نخواهد شد. سپس امور را برای مردم وارونه جلوه می‌دهند و می‌گویند: خوارج را کشتیم. رفتار خوارج بدترین اثر را بر مردم گذاشته بود، چراکه مردم خوارج را سبب‌ساز هرج‌ومرج و تفرقه و فتنه‌انگیزی میان امت می‌دانستند. از همین ‌رو، ممکن نبود کسی خوارج را دوست بدارد. وقتی گفته شود خوارج، گویی همه چیز پایان یافته. این حرف وسیله‌ای برای تبلیغات و پنهان‌سازی و دور کردن نبرد از مراکز اسلامی بود. این‌ها مسائلی اساسی بود برای پنهان کردن قتل حسین و پایان دادن همه‌چیز و خلاص شدن از آن‌ها. اما چه کسی این توطئه را خنثی کرد؟ زینب(س)، زیرا پس از نبرد، آن را برای مردم و در مراکز اسلامی بازگو کرد؛ در کوفه، در راه، در شام، و در همه جا. چگونه توانست این مأموریت را انجام دهد؟ کوفه علی را می‌شناسد. کوفه صدای علی را می‌شناسد. کوفیان آمدند تا خوارج و اسرا را تماشا کنند. ناگهان صدای بلند علی را شنیدند. از شهادت امام بیش از بیست سال نگذشته و بسیاری از مردم علی را می‌شناسند و هنوز او را، روز و شب، در خانه‌هاشان یاد می‌کنند. امام را می‌شناسند. گویی صدای او را شنیدند و با صدا انس پیدا کردند و دانستند که صدای علی از جنس همین صداست. این صدا از کجاست؟ گفتند از زنی که می‌گویند خارجی است. و زمانی که از او خواستند تا سخن بگوید، دیدند که با راویان مقاتل با زبان علی سخن می‌گوید.

در این لحظه بود که دریافتند کسانی که آن‌ها را کشتند، همان فرزندانشان هستند. آن‌ها را فرستاده بودند تا پیروز شوند و دین خدا را یاری رسانند و آن‌ها رفتند و فرزند دختر رسول‌خدا و خاندانش را کشتند. آن‌ها بر اثر کارزار همسران و برادارن و فرزندان خودشان کشته شدند. در این هنگام ناله‌ها و گریه‌ها را آغاز کردند. حضرت زینب (س) برای آنان سخن گفت. نفس‌ها در سینه حبس شد و سکوت همه جا را فراگرفت، حتی زنگ چارپایان نیز از حرکت افتاد. مردم شیون و زاری آغاز کردند. پس از این، در آن خطبۀ معروف، صحنۀ ماجرا را برای آنان به تصویر کشید.

نتیجه آن شد که تا زینب وارد کوفه شد و یک یا دو روز در آنجا ماند، کارِ انجام گرفته برای همۀ کوفیان روشن شد؛ قضیۀ کشتن حسین و آنچه روی ‌داده بود و چگونگی آن و جزئیات تجاوزها و همه چیز. زینب بدین‌گونه از شهری به شهر دیگر می‌رفت.

چرا از شهری به شهر دیگر می‌رفت؟ شما می‌دانید که در گذشته، کاروان نمی‌توانست زمان طولانی در بیابان به مسیرش ادامه دهد، زیرا توان اسبان و قاطران و امکانات حمل‌ونقل اجازه نمی‌داد که مثلاً پانصد کیلومتر در بیابان بروند. از همین ‌رو، ناچار بودند از راه‌هایی بروند که از شهرها و روستاها می‌گذشت. بنابراین، اسرا را از راهی که در آن ساکنانی بودند، گذراندند. یعنی از شهری به شهری و از روستایی به روستایی، و آنان را مستقیماً از نجف به شام نبردند.

در هر شهری که وارد می‌شدند،‌ همان قصه تکرار می‌شد: زینب سخن می‌گفت و مردم جمع می‌شدند و از او می‌پرسیدند: چه اتفاقی افتاد؟ تو کیستی؟

این کار تا شام ادامه یافت. در شام نیز همان اتفاق افتاد. با اولین خطبه‌ای که زینب در قصر یزید گفت، همه چیز روشن شد، تا جایی که همسر یزید با پیراهنش خود را پوشاند و از قصر بیرون رفت و پافشاری کرد تا زینب و خاندان حسین وارد قصر شوند. جنبش از خانة یزید آغاز شد. چه کند؟ آیا می‌تواند همه را بکشد؟

هر کجا که این بانو می‌رود، مردم به جنبش می‌افتند و آنچه رخ داده، بر مردم آشکار می‌شود. در اندک زمانی، همۀ جهان اسلام و همة امت از ماجرا آگاه شدند. و پس از این بود که امت دانست که خودش مسئول است و مقصر و باید گناهش را جبران کند و از آن توبه کند. بنابراین، نخستین وظیفۀ حضرت زینب (س) پس از شهادت امام حسین (ع)، پاسداری از شرافت و عزت است و پس از آن، به سرانجام رساندن رسالت امام حسینع و رساندن خبر مصیبت‌ها و رخدادها به قلب جهان اسلام، در حالی که بنی‌امیه می‌کوشیدند آن‌ها را در بیابان دفن کنند.

پس از مصیبت امـام حسین (ع) و پایـان رسالتش، نقش قهرمانانۀ حضرت زینب در برابر ماست. ما به این زن احترام می‌گذاریم و او را بزرگ می‌داریم؛ زنی که کاری انجام داد که مردان و قهرمانان بزرگ از آن ناتوان‌اند. علاوه بر این‌ها تجربه‌ای شکوه‌مند و تابناک و واقعه‌ای عبرت‌آموز در برابر ماست و درمی‌یابیم همان‌گونه که مرد می‌تواند حسین باشد، زن مسلمان نیز می‌تواند زینب باشد. اگر امام حسین نمونه‌ای است برای قهرمانان و کمالی است پیش چشم مردان، زینب نیز نمونه‌ای است برای زنان. آن‌چنان که مرد مسلمان می‌تواند قهرمان و مجاهد باشد، زن مسلمان نیز می‌تواند قهرمان و مجاهد باشد. آنان هر دو نیاز به ایمان و ایستادگی و احساس قرب به خدا دارند، تا نترسند و اندوه نداشته باشند: «أَلا إِنَّ أَوْلِیَاء اللّهِ لاَ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَ هُمْ یَحْزَنُونَ.»

این واقعـه در برابـر ماسـت و مـا بـه سـخنی از سـخنان امام حسین (ع)، هنگامی که از مکه خارج شد، توجه می‌کنیم: «وَ أنِّی ما خَرَجتُ أشِراً وَ لا بَطِراً وَ لا ظالِماً وَ لامُفسِداً وَ إنَّما خَرَجتُ لِطَلَبِ الإصلاحَ فِی أمَّـةِ جَدِّی، أریدُ أن آمُرَ بِالمَعروفِ وَ أنهَی عَنِ المُنکَر.» (به خدا سوگند، از روی سرمستی و طغیانگری و برای ظلم و فساد قیام نکردم، بلکه خواهان اصلاح در امت جدم هستم، هر اندازه که در توانم باشد. می‌خواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم.)

رسالت حسین و هدف حسین و شهادت حسین در این سخن خلاصه می‌شود. در اینجا این پرسش مطرح می‌شود که آیا امت جد حسین، فقط در عصر امام حسین بودند؟ آن امت پایان یافتند یا هنوز هستند؟ آیا امر به معروف و نهی از منکر و اصلاح مردم، مخصوص ایام امام حسین بود و پایان یافت، یا اینکه ما نیز از آن امت هستیم؟ ما نیز به اصلاح و به امر به معروف و نهی از منکر نیازمندیم. طبیعتاً این کار همیشگی است. پس ما هنوز در اوضاعی به سر می‌بریم که نیازمند تحقق اهداف امام حسین هستیم. به سخن دیگر، امام حسین در زمان خودش کشته شد تا امروز ما را اصلاح و امر به معروف و نهی از منکر کند.

پس در زمانۀ ما و بنا بر تجزیه و تحلیل خود او، اگر منکر ترک شود و به معروف عمل شود و جامعه اصلاح شود، امام حسین به هدفش از شهادت رسیده است. و امروز هر اندازه که معروف ترک شود و به منکر عمل شود و میان مردم فساد اشاعه یابد، بدین معناست که این نسل از امت، در این برهه از زمان خون امام حسین را به هدر داده است. آیا می‌شنوی؟‌ ای کسی که برای امام حسین اندوهگین هستی و بر امام حسین گریه می‌کنی، امروز هر چه فساد بیشتر شود و اصلاح جامعه کمتر، راه برای به نابودی کشاندن اهداف امام حسین هموارتر شده است؛ اهدافی که امام حسین (ع) برای آن‌ها کشته شد.

پس امروز و در این اوضاع، بزرگداشت شعایر و گوش فرا دادن به نوحه، تنها وظیفۀ ما نیست، بلکه آنچه بر ما واجب است، یاری رساندن به امام حسین در راه اهدافش است. او خود به این اهداف تصریح کرده است: «وَ أنِّی ما خَرَجتُ أشِراً وَ لا بَطِراً.» این کار برای پیروزی کسی یا برای شکست کسی نبود، تا بگوییم تمام شد و ما راحت شدیم. هرگز چنین نیست، بلکه رسالتی که امام حسین آن روز هدف قرار داد، امروز نیز برجاست؛ زیرا که امت برجاست.

پس ما به جای آنکه امروز بگوییـم و آرزو کنیـم که «یا لَیتَنا کُنّا مَعَکَ فَنَفُوزُ فَوزاً عَظیماً» (کاش همراه تو بودیم تا به سعادتی بزرگ نایل می‌شدیم) می‌توانیم او را یاری کنیم و قدرت او را در برابر دشمنش بیشتر و اهدافش را محقق سازیم. این کار شدنی است و در برابر ماست.

حـال، خود دانیـد.‌ای مؤمنان، بـه خود توجـه کنیـد کـه نبرد برپاست. به اعمال و رفتار خودتان و فرزندانتان و زندگیتان و زنانتان و واجباتتان و محرماتتان توجه کنید و هوشیار باشید و هر آنچه خود می‌خواهید، برگزینید. الله سبحانه و تعالی یهدینا سواءالسبیل وغفر الله لنا ولکم والسلام علیکم.

کد خبر 5370589

منبع: مهر

کلیدواژه: امام موسی صدر حضرت زینب س امام حسین ع نجف اشرف عاشورا یزید کربلا قرآن کریم آیت الله خامنه ای قرآن انقلاب اسلامی ایران سعید حدادیان جهان اسلام سازمان تبلیغات اسلامی تهران مهد قرآن ایران کربلا مسابقات قرآنی دفاع مقدس شیعه امر به معروف و نهی از منکر نمونه ای برابر ماست امام حسین روز عاشورا کشته شدگان حضرت زینب مصیبت ها پس از آن کشته شد همه چیز هیچ کس زینب س

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۸۸۵۵۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عدالت برای همه، ظلم به هیچ‌کس؛ محور پنجمین کنگره امام رضا(ع)

دبیر پنجمین کنگره جهانی حضرت رضا (ع) گفت: در این کنگره تلاش شده به موضوع مهم جهان از منظر امام رضا نگریسته شود و از آنجا که موضوع و چالش جهان معاصر ما تبعیض و بی‌عدالتی است، بنابراین موضوع و عنوان کنگره امام رضا نیز عدالت برای همه، ظلم به هیچکس است. - اخبار استانها -

به گزارش تسنیم، نشست خبری پنجمین کنگره جهانی امام رضا(ع) که روزهای 25 و 26 اردیبهشت در مشهد برگزار خواهد شد، امروز؛ سه‌شنبه 18  اردیبهشت در کتابخانه و موزه ملی ملک در تهران برگزار شد.

حجت الاسلام سید سعید رضا عاملی؛ دبیر کنگره جهانی حضرت رضا (ع) در این نشست خبری با بیان اینکه کنگره جهانی حضرت رضا (ع) یک قدمت 40 ساله دارد، گفت: اولین کنگره جهانی حضرت رضا (ع) در سال 1362 آغاز شد و تا سال 72 چهار کنگره برگزار شد. این کنگره‌ها در سطح بسیار بالایی با حضور اندیشمندان و دانشمندان مراجع عظام برگزار می‌شد و رهبر حکیم انقلاب از سخنرانان کلیدی این کنگره بودند. کتاب انسان 250 ساله به نوعی انعکاس سخنرانی‌های ایشان در چهار کنگره است.

وی افزود: پس از توقفی تقریبا 30 ساله در برگزاری کنگره جهانی حضرت رضا (ع) در سال 1401 تولیت آستان مقدس رضوی عزم کردند تا کنگره به عنوان پرچم و سرمایه هویتی آستان قدس رضوی احیا شود تا بتواند امتداد ملی و جهانی پیدا کند. خوشبختانه در مدت یک سال و نیم موفق شدیم 50 پیش‌نشست برگزار کنیم که 17 پیش‌نشست در خارج از ایران و 33 پیش‌نشست در داخل ایران برگزار شد.

دبیر کنگره جهانی حضرت رضا (ع) گفت: در پیش‌نشست‌های خارج از ایران 30 کشور مشارکت کردند و 5 پیش‌نشست در کشور‌های آمریکای لاتین، پاکستان، عراق، ترکیه با محوریت انگلیس در اروپا برگزار شد. در این پیش‌نشست‌ها که دست کمی از یک نشست اساسی نداشت، امتدادی در میان شیعه‌شناسان، ایران‌شناسان و علاقمندان به مطالعه فرهنگ اهل بیت در رشته‌های مختلف از حوزه‌های معارف دینی تا کسانی که تخصص‌شان ریاضیات، کامپیوتر، انسان شناسی، جامعه شناسی، علوم سیاسی بود با رویکرد‌های مختلف عنوان اصلی کنگره پنجم صورت گرفت.

عدالت برای همه، ظلم به هیچ‌کس؛ عنوان کنگره جهانی امام رضا(ع)

عاملی با بیان اینکه عنوانی که برای کنگره پنجم و شش کنگره‌ای که پس از آن هر دو سال یک بار برگزار می‌شود، انتخاب شده، دیدگاه‌ها و رویکرد تمدنی حضرت رضا (ع) به مسائل مختلف است، افزود: تلاش کردیم به مسائل و چالش‌هایی که در سطح جهان وجود دارد، بپردازیم؛ بنابراین موضوع کنگره عدالت برای همه، ظلم به هیچکس است. عدالت و تبعیض اساسی‌ترین موضوع جهان معاصر ماست که موضوع کنگره پنجم حضرت رضا (ع) نیز هست.

وی با اشاره به تحولات غزه ابراز کرد: غزه جنایت و کشتار جمعی عمیقی را تجربه می‌کند. غزه شاهد یک جنایت بزرگ است که به آواره شدن یک میلیون انسان، گرسنگی 500 هزار نفر و کشتار بیش از 50 هزار انسان بی‌گناه منجر شده که 16 هزار نفر آنان کودکان بودند. زنان، کودکان و مردان فلسطین در این کشتار جمعی و جنایت جنگی قربانی شدند.

دبیر کنگره امام رضا (ع) با اشاره به جنگ‌های مرگبار و ویرانگر در ویتنام و فیلیپین و به بردگی گرفتن میلیون‌ها آفریقایی توسط اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها گفت: همه این‌ها کشتار جمعی بوده است. دنیا نیازمند آموزش نسبت به حوزه کشتار جمعی است؛ ظلم فراگیری که مثال بارز آن در نوار غزه است.

عاملی با اشاره به نامه پر از حکمت رهبر معظم انقلاب به جوانان اروپا و آمریکا تصریح کرد: آیت الله خامنه‌ای در دو نامه خود تلاش کردند تا بیداری از خواب صورت بگیرد؛ در شرایطی که خیلی‌ها می‌گفتند مگر کسی به این مطالب گوش می‌دهد، ولی امروز شاهد این بیداری هستیم که محصول آگاهی است.
 
دبیر کنگره جهانی حضرت رضا (ع) موضوع کنگره را «عدالت برای همه، ظلم به هیچکس» عنوان کرد و گفت: کنگره جهانی حضرت رضا (ع) روز‌های 24 و 25 اردیبهشت‌ در تالار قدس حرم مطهر امام رضا (ع) برگزار می‌شود. 20 نشست در کنگره پیش بینی شده است که به صورت همزمان برگزار می‌شود. در مراسم افتتاحیه کنگره پیام تصویری حضرت آیت الله خامنه‌ای پخش خواهد شد. دکتر رئیسی رئیس جمهور محترم و حجت الاسلام مروی؛ تولیت آستان قدس رضوی سخنران مراسم افتتاحیه خواهند بود. همچنین پیام آیات عظام مکارم شیرازی، سبحانی و جوادی آملی در این مراسم قرائت خواهد شد.

وی مهم‌ترین شاخصه کنگره پنجم را بین المللی بودن آن عنوان و اضافه کرد: شاخصه مهم دیگر این است که به مهم‌ترین نیاز جهان امروز که عدالت و مهم‌ترین چالش امروز جهان که تبعیض است، به صورت محوری پرداخته شده است. کنگره جهانی حضرت رضا (ع) کنگره عمیقی است و توانسته با کسانی که مشارکت می‌کنند ارتباط محتوایی برقرار کند و این ارتباط محتواتی یک محتوای عمیقی را منعکس می‌کند.

یک کنگره کاملا محیط زیستی؛ بدون کاغذ

دبیر کنگره جهانی حضرت رضا (ع) تاکید کرد: کنگره حضرت رضا (ع) کنگره بدون کاغذ است و تلاش کردیم که هیچ کاغذی چاپ نکنیم و تولیدات کنگره به صورت الکترونیک در اختیار قرار گذاشته می‌شود و افراد با کیو آر کد آن‌ها را دریافت می‌کنند.

وی اضافه کرد: کنگره جهانی حضرت رضا (ع) ناظر بر چالش‌های جهانی به مساله می‌پردازد؛ کنگره‌ای نیست که فقط جنبه‌های معرفتی صرف را بیان کند. داعیه این را دارد که از طریق سرمایه اجتماعی رضوی بتواند یک فضایی به وجود آورد برای اینکه با این مظالمی که در سطح جهانی صورت می‌گیرد، مبارزه شود.

عاملی ابراز امیدواری کرد که در برگزاری کنگره جهانی حضرت رضا (ع)، امتداد اجتماعی ملی و جهانی اندیشه‌های امام رضا (ع) تبیین شود. 

وی گفت: از سال 1820 تا سال 2020 میزان نابرابری اجتماعی از 28 درصد به 85 درصد رسیده است. دو قرن پیش که این همه امکانات و عقلانیت اجتماعی و علم و دانش کمرنگ‌تر بود، 28 درصد موضوع نابرابری بودند، اما امروزه این آمار به 85 درصد رسیده است.
 
عاملی تاکید کرد: کنگره جهانی حضرت رضا (ع) تلاش می‌کند این موضوع را با رویکردهای معرفتی، جامعه شناسی، توجه به نظام قدرت از منظر علوم سیاسی و نگاه روابط بین الملل به مساله عدالت و ظلم از منظر امام رضا (ع) بررسی و واکاوی کند.

طعم رافت امام رضا (ع) را باید همه بچشند

دبیر کنگره جهانی حضرت رضا (ع) با بیان اینکه ما می‌توانیم از ظرفیت امامت بسیار بهره‌مند شویم، تصریح کرد: امام رضا (ع)، رئوف، حکیم و مهربان است و مهربانی ایشان را 30 میلیون زائری که هر ساله به زیارت ایشان مشرف می‌شود، احساس می‌کنند. هر ساله 25 زائر ایرانی و 5 میلیون زائر خارجی داریم. این‌ها رأفت امام را درک کردند و در کنار رأفت، حکمت و عقلانیت امام را نیاز داریم درک و فهم کنیم.

وی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: سازمان بهداشت جهانی 5 حوزه را به عنوان حوزه‌های اصلی نیاز‌های انسان تلقی می‌کند که حوزه اول حوزه غذاست. امروزه نیمی از مردم جهان مساله امنیت غذایی دارند. گرسنگی یک مساله مهم جهان است و امروز در غزه 500 هزار نفر در معرض این شرایط خطرناک و فاجعه‌آمیز هستند.

عاملی افزود: آب آشامیدنی یکی از نیاز‌های اساسی دیگر است؛ جمعیت بزرگی از جهان از آب سالم برخوردار نیستند. مساله دیگر بحث مسکن است؛ یک میلیارد نفر از جمعیت جهان زاغه‌نشین هستند که پیش‌بینی‌ها می‌گوید این جمعیت در چند سال آینده به سه میلیارد نفر می‌رسند. مشکل مسکن فقط ناشی از عدم توزیع منابع مالی نیست، بلکه ناشی از بی عدالتی و ظلم است.

دبیر کنگره جهانی حضرت رضا (ع) با بیان اینکه همه کودکان نیازمند آموزش هستند و آمار سال 2023 نشان می‌دهد نزدیک به 244 میلیون نفر از جمعیت کودک و نوجوان جهان از آموزش برخوردار نیستند، ادامه داد: سوءاستفاده از کودکان یکی از تبعیض‌ها و مظالمی است که در سطح جهانی اتفاق می‌افتد. بالاترین آمار کودک آزاری و سوءاستفاده جنسی از کودکان متعلق به اروپا است. از هر پنچ کودکی که مورد سوءاستفاده جنسی قرار می‌گیرد، سه نفر اروپایی هستند. همچنین آمریکا بالاترین آمار کودک آزاری در جهان را دارد.

مشارکت کنندگان لزوما شیعه و مسلمان نیستند

دبیر بخش بین‌الملل کنگره جهانی حضرت رضا (ع) نیز در این نشست خبری با بیان اینکه 200 مقاله در سطح ملی و بین المللی به دبیرخانه کنگره بین المللی حضرت رضا (ع) ارسال شده است، افزود: در سطح بین المللی تلاش ما این بود که امام رضا (ع) و گفتمان‌سازی رضوی از مسیر زیست کردن و گفت‌وگو در ادبیات رضوی شروع شود.

زهره نصرت خوارزمی با بیان اینکه مشارکت کنندگان در بخش بین المللی لزوما مسلمان و شیعه نیستند، اضافه کرد: شرکت کنندگان در کنگره حضرت رضا (ع) از نژادها، کشور‌ها و طبقات مختلف هستند. و

وی با بیان اینکه در ابتدا 116 کتاب به 24 زبان با دسترسی باز در اختیار محققان قرار گرفت و جلسات متعددی نیز شکل گرفت، گفت: اساتید دانشگاه‌های بزرگی در رشته‌های مطالعات اسلامی و شیعه‌پژوهی که در این کنگره شرکت می‌کنند، توانسته‌اند با ادبیات رضوی ارتباط برقرار کنند.

خوارزمی افزود: تلاش کردیم در برگزاری کنگره جهانی حضرت رضا (ع) تعدد جغرافیایی و تکثر هویتی دیده شود. از بورکینافاسو تا برزیل، از توکیو تا میشیگان، از همه قاره‌ها شرکت کننده و از نژاد‌ها و ادیان مختلف داریم.

برگزاری پیش‌نشست‌ها در واتیکان

دبیر بخش بین‌الملل کنگره جهانی حضرت رضا (ع) با اشاره برگزاری پیش‌نشست‌های کنگره در واتیکان و عراق بیان کرد: در یکی از پیش‌نشست‌ها که در واتیکان برگزار شد از مرکز مریم‌شناسی بیروت، از یونان، رم و واتیکان شرکت کننده داشتیم. همچنین در دو جلسه‌ای که در بغداد عراق برگزار شد از کویت، مراکش، مصر و عراق شرکت کرده بودند. تلاش کردیم هر محلفی و هر محفل گفت‌وگویی برای روشن شدن ابعاد مختلف عدالت از منظر امام رضا (ع) باشد.

وی اضافه کرد: از آنجا که امام رضا (ع) اهل احتجاجات و گفت‌وگو با غیر بودند و همچنین روایت‌های متعددی از مواجهه ایشان با مسیحیان و زرتشتیان وجود دارد، یکی از شرکت‌کنندگان در جشنواره کشیشی انگلیسی است که آیات انجیل را در حوزه عدالت و مقارن آن را با ادبیات رضوی کنار هم قرار داده است. این نشان می‌دهد که فهم ما از عدالت به هم نزدیک است و این عدالت مبنای خوبی برای تعاملات آینده در جهان است که این نیاز بیش از پیش احساس می‌شود.

کتاب «امام رضا (ع)؛ دانای خاندان محمد (ص)»  در حال ترجمه به زبان صربی است

خوارزمی با بیان اینکه در صربستان هیچ کتابی به زبان صربی درباره امام رضا (ع) وجود ندارد، ادامه داد: هم اکنون کتاب «امام رضا (ع)؛ دانای خاندان محمد (ص)» در حال ترجمه به زبان صربی است و جالب است که صاحب انتشارات در آن کشور به واسطه دیدن سفر‌های اربعین به فرهنگ شیعی علاقمند و داوطلب انتشار این کتاب شده است.

دبیر کنگره جهانی حضرت رضا (ع) در پایان گفت: عراق، لبنان، بورکینافاسو، مالی، آمریکا، اسپانیا، هلند، انگلیس، بلژیک، مراکش، گرجستان، تایلند، بوسنی و ... از کشور‌هایی هستند که در کنگره بین المللی حضرت رضا (ع) شرکت خواهند داشت.

انتهای پیام/